Prasa jest maszyną rolniczą, która ma za zadanie zbierać słomę, siano lub zielonkę oraz prasować je do formy bel. Prasa może być zawieszana np. na kombajnie lub przyczepiana.
Rośliny przeznaczone na paszę dla zwierząt gospodarskich stwarzają pewne niedogodności objętościowe, przez co są trudne w przechowywaniu. To sprawiło, że ludzie od dawna konstruowali urządzenia służące do ich zagęszczania, by zmniejszać ich objętość. Początki rozwoju maszyn do prasowania roślin paszowych miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku. Pierwsze były mechaniczne prasy stacjonarne, natomiast w 1902 roku wprowadzono do konstrukcji pracy urządzenie automatycznego wiązania. Prasy stacjonarne powszechne były do połowy lat 50. Wtedy to coraz popularniejsze stały się prasy zbierające.
Istnieje wiele kategorii pras, zależnych od ich budowy, sposobu pracy oraz wielkości produkowanych kostek. W zależności od stopnia prasowania i redukcji objętości materiału w stosunku do jego objętości początkowej prasy dzieli się na: prasy o niskim stopniu zgniotu (50-80 kg/m3, redukcja objętości do 50%), o średnim stopniu zgniotu (100-150 kg/m3, do 25%), o wysokim stopniu zgniotu (150-200 kg/m3, do 15%). Natomiast na podstawie sposobu pracy oraz przeznaczenia pras kostkujących, możemy podzielić jej na trzy rodzaje: prasy stacjonarne, zbierające i wbudowane np. do kombajnów. Prasy kostkujące dzieli się również na wytwarzające kostki do ręcznego załadunku (ważące maksymalnie 10 kg) oraz do załadunku mechanicznego, których bele są znacznie cięższe – nawet do 200 kg.
W celu uformowania kostki palce podbieracza podnoszą zebrane siano, które następnie trafia do komory, gdzie jest cięte i zgniatane. Gdy kostka osiągnie odpowiednie rozmiary, uruchamia się mechanizm wiążący. Sprasowana i związana kostka jest zrzucana na ziemię lub przenoszona specjalną drabinką bezpośrednio na przyczepę. Wiodącymi producentami pras kostkujących w Polsce są Claas, Krone, New Holland oraz Hesston.